கோத்தா திங்கியில் கொட்டமடித்த மங்கிகள்...

பொறுப்பி-1 - இது சிங்கைப் பதிவர்கள் சிலரின் மலேசிய இன்பச் சுற்றுலா.

பொறுப்பி-2 - நாங்கள் அங்கு கண்ட நம் முன்னோர்களான குரங்குகளைப் பற்றி இந்தப் பதிவில் ஒரு வரியே சொல்ல முடிந்த வருத்தத்தாலும்... நம் முன்னோர்களை சிறப்பிக்கும் வகையிலும் மட்டுமே இந்த தலைப்பிடப்பட்டுள்ளது.

பொறுப்பி-3 - இச்சுற்றுலாவில் கலந்து இன்பம் பெற்ற அன்பு பதிவர்களுக்கும்... இந்த இடுகையின் தலைப்பிற்கும் நேரடி சம்பந்தமில்லை (முன்னோர்களுடனான சம்பந்தம் தவிர) .

பக்கத்துல உள்ள நாடுகளை சடுகுடு விளையாட்டுல கோட்டைத் தொடுற மாதிரி குடுகுடுன்னு போயி பார்க்க முடியுங்கிறது தான் சிங்கையில் உள்ளவங்களுக்கு உள்ள ஒரு பெரிய கொடுப்பினை. அப்புடித் தாங்க நம்ம சிங்கைப் பதிவர்களில் நான்(ரோஸ்விக்), வெற்றி கதிரவன், ஜெகதீசன், அப்பாவி முரு மற்றும் சென்னையிலிருந்து வந்திருந்த அவரது நண்பர் பிரேம் குமார் அனைவரும் மலேசியாவில் உள்ள கோத்தா திங்கி (Kotta Tinggi)-க்குப் போனோம். யாருணே திட்டுறது... அந்த ஊருப் பேரை தமிழ்ல அப்படித் தான் எழுதீருந்தாங்க. இந்த சுற்றுலா மிகக் குறைந்த செலவில்(ஏறத்தாழ S$20), அதிக அலைச்சல் இல்லாமல் மிகவும் இன்பம் தரும் வகையில் இருந்துச்சு.

காலையில 9 மணிக்கு சிங்கப்பூர் Woodlands Interchange-ல இருந்து டவுன் பஸ்சுல மலேசியாவுக்குக் கிளம்புனோம். எங்கே காலச் சாப்பாடுக்கு நம்மள அலையவிட்டுருவானுகலோனு மூணு சுவையில பன்னு வாங்கிட்டுப் போனேன். கடைசியா நமக்கு பன்னு கொடுத்துட்டாய்ங்க... மலேசியா எல்லையில உள்ள ஜோகூர் பாரு (Johar Bharu) போயி சேர்ந்தவுடனே, ஏல மக்கா நேரம் ஆச்சு வாங்க சீக்கிரமா கோத்தா திங்கிக்குப் போகலாம்னு சொன்னேன். ங்கொக்கா மக்கா நான் ஜோகூர் வந்துருக்குறதே திங்கிறதுக்குத் தான். எவனாவது சீக்கிரம் கிளம்புன்னு சொன்னீங்க, அப்புறம் மத்தியான சாப்படு வரைக்கும் இங்கே இழுத்துக் கடத்திருவேன்னு ஞானப் பித்தன்கிட்ட இருந்து மிரட்டல் வந்தது.

நான் பல முறை மலேசியா போயிருந்தாலும், இந்த ஊருக்கு இது தான் முதல் முறை. இறங்கி ரெண்டு வீதி தாண்டிப் போனா ஏதோ நம்ம மதுரை பக்கம் நுழைஞ்ச மாதிரி ஒரு ஃபீலிங்கு... ஒரு கோயிலு, நிறைய பூக்கடை, சாம்பிராணி, ஊதுபத்தி இன்னும் பல பூஜை சாமான்கள் விக்கிற கடை நிறைய இருந்தது. பத்தடிக்கு ஒரு கைரேகை, ஜோசியம் பாக்குற நம்ம ஆளுக. பாவம்ணே உங்களுக்கு நல்ல காலம் வருது, உங்க வாழ்கையில பெரிய முன்னேற்றம் ஏற்படப் போகுதுன்னு எல்லோருக்கும் சொல்லிவிட்டு... அவங்க மட்டும் இன்னும் ஒரு ஒட்டுத் துணிய விரிச்சுகிட்டு பிளாட் ஃபார்ம்ல உக்காந்து இருக்காங்க.

அஞ்சு பேரும் ஒரு சாப்பாட்டுக் கடைக்குள்ள புகுந்து, சாப்பிட்டிட்டு வெளிய வரும்போது, யானை புகுந்த கரும்புத் தோட்டம் மாதிரி அந்த ஹோட்டல் இருந்துச்சு... இவ்வளவு சாப்பிட்டும் கடைசியா பில்லு சும்மா RM. 24 (மலேசியா ரிங்கிட்டு) (சிங்கை வெள்ளி 10) தான் வந்துச்சு. அப்புடியே ஓடிப் போயி ஒரு பஸ்ஸைப் பிடிச்சு 45 நிமிடப் பயணத்துல கோத்தா திங்கி நகரை அடைந்தோம். போற வழி முழுவதும் பல ஏற்ற இறக்கங்கள் மற்றும் வலைவுகளுடனான பச்சைபசேல்-னு மரம் செடிகள். மிக அருமை. பெரும்பாலான மலாய்காரங்களுக்கு, ஆங்கிலம் அதிகம் தெரியாதுண்ணே. எவ்வளவு பஸ் டிக்கெட்டுன்னு கேட்டா மலாய்ல பதில் சொல்ல... நாங்க திணறிபோயி கடைசியா கால்குலேட்டர்தான் உதவுச்சு...

ம்ம்ம்... சொல்லவே இல்லையே... கோத்தா திங்கில ஒரு அருவி இருக்கு. அதுல போயி குளிச்சு ஆட்டம் போட்டு வரத்தான் இந்த பயணம். நகர் பகுதியில இருந்து அருவி இருக்கிற இடத்துக்கு 15 நிமிடம் கார்ல போகணும். இரண்டு தமிழ் பேசும் இந்திய வம்சாவளி ஓட்டுனர்களின் காரை வாடகைக்கு எடுத்து சென்றோம். அங்கயும் பேரம் பேசணும்ணே... அந்த அருவி இருக்கிற இடத்துக்கு நுழைவாயில் கட்டணமும் உண்டு(RM. 10). கண்ணில் படும்படியா எங்கள் உடை மற்றும் நொறுக்குத் தீனி பைகளை வைத்துவிட்டு நங்கு நங்குன்னு கொட்டும் அருவியில குளித்து ஆட்டம் போட்டோம். அப்பத் தானே நம்ம முன்னோர்கள் நம்மள சந்திக்க வந்தாங்க... தாவித் தாவி வயித்துல ஒரு குட்டியையும் தூக்கிகிட்டு இது போன்ற உணவு பைகளை குறி வைத்து அவய்ங்க போட்ட ஆட்டம் தாங்கலண்ணே... (அப்பாடா தலைப்பு வச்சதுக்கு ஒரு காரணம் சொல்லியாச்சு...)

ஆசை தீர ஆட்டம் போட்டுட்டு... அருவியின் மேல் பகுதிக்கு போனோம்னே. அங்க போனா நமக்கு முன்னாடி ஒரு பெரிய கூட்டமே, நீச்சல் குளம் போல இருக்கிற பகுதிகள்ல நீந்தி விளையாடிகிட்டு இருந்தாங்க. அப்பத்தானே புரிஞ்சது கீழ குளிக்கும்போது எதுக்கு நமக்கு குளிரலைன்னு... அங்க ஒரு பெரிய அருவி இருந்தது. ஆனால் அதன் அடிப் பகுதியின் ஆழம் அதிகம் என்பதால் அங்கு குளிப்பது தடை செய்யப்பட்டிருந்தது. நாங்களும் நல்ல நீந்தி குளிச்சோம்ணே... அங்க இருந்த மீன் குஞ்சுகள் இலவசமாவே எங்கள் பாதங்களுக்கு மசாஜ் பண்ணி விட்டுச்சுண்ணே. கால்ல இருந்த அழுக்கு பூராம் போயிடுச்சு. அப்பவே முடிவு பண்ணிட்டோம்... அப்பாடா இன்னும் ஒரு மாசத்துக்கு குனிஞ்சு குளிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லன்னு... :-))

அந்த அருவி அழகோட போட்டோ எடுக்கனும்னு கல்யாண உடைகளோட சில தம்பதிகள் வந்திருந்தாங்கண்ணே. சில வெளிநாட்டு தேனிலவு ஜோடிகளும் இருந்தாங்க... எப்படி கட்டி புடிச்சுகிட்டே நீச்சல் அடிக்கிறதுன்னு அவங்க நாடுகள்ல சிறப்பு பயிற்சி பட்டறைகள் நடைபெறுகிறதுன்னு நினைக்கிறேன்ண்ணே. அப்படி நம்ம நாட்டுல எதுவும் பயிற்சி பட்டறைகள் இருந்தா பின்னூட்டத்துல சொல்லுங்கண்ணே... நம்ம இளம் பதிவர்களுக்கு உதவியா இருக்கும். :-)

திரும்ப ஜோகூர் பாரு வந்து மாலை 4.30 மணியளவில் மதிய உணவு என்ற பேரில் மிகுந்த சுவையுடன் இருந்ததால சில பல கொத்து பரோட்டாகளையும், புட்டு வகைகளையும் வயிற்றுக்குள் அமுக்கி (வயிறாரனு சொல்ல முடியாது... ஏன்னா வயிறு அழும் அளவுக்கு) திரும்ப சிங்கை வந்து சேர்ந்தோம். இந்த ஊரு ஹோட்டல்கள்ல சாப்பாட்டு அயிட்டம் சொன்ன உடனே... தண்ணி எதுவும் சொல்லீட்டிங்களானு கேட்டாங்க. எனக்கு ஒன்னும் புரியல. அண்ணன் முரு தயவால காப்பி, பால் இவற்றை இங்கு பொதுவா தண்ணின்னு சொல்லுவாங்கனு புரிஞ்சுகிட்டேன். அவற்றை குடிச்சதுக்கப்புறம் முழுவதும் புரிஞ்சுகிட்டேன். :-) அங்க உள்ள தியேட்டர்ல போயி Avatar படம் 3D-ல பாக்கலாம்னு... தியேட்டர்ல இருந்த பொண்ணுகிட்ட அண்ணன் முரு போயி இந்தப் படம் பார்க்க கண்ணாடி தருவீங்களானு கேட்க... நாங்க அந்த பொண்ணு போட்டிருந்த கண்ணாடியத்தான் கேட்டமோனு நினச்சு ஹா...ஹா..னு சிரிச்சிட்டு.... நீங்க வேணும்னா வேட்டைக்காரன் பாருங்கன்னு சொல்ல... உன் 3D-யும் வேணாம் ஒன்னும் வேணாம் போ-D -னு தலை தெறிக்க ஓடி வந்துட்டோம்.

வாய்ப்பு அமைஞ்சா நண்பர்கள் கூட்டத்தோட இந்த இடத்துக்குப் போயி சந்தோசமா கும்மி அடிச்சிட்டு வாங்கண்ணே. உடல் அழுக்கு மட்டுமல்ல... மனக்கசடுகளும் போன மாதிரி இருக்கும்.

Share|