சிங்கை பதிவர்களின் மெக்ரிட்சி மலைக்காட்டு உலா!

திடீரென திட்டமிட்டாலும், மிகச்சிறப்பாக அமைந்த இந்த மலைக்காட்டு உலா மிக நல்ல அனுபவமாக அமைந்தது. மொத்தம் ஆறு சிங்கைபதிவர்கள் கலந்துகொண்டார்கள். ஜோசெப் பால்ராஜ், முகவை ராம், ஜெகதீசன், வெற்றிக்கதிரவன், அன்புத்தம்பி டொன்லீ மற்றும் ரோஸ்விக் ஆகிய நான். என்னையும், வெற்றிக்கதிரவனையும் சிங்கை பதிவுலகத்தலைமை ஜோசப் தனது மகிழ்வுந்தில் ஏற்றிச்சென்று எங்கள் பயண சிரமங்களை வெகுவாகக் குறைத்துவிட்டார். செல்லும் வழியில் சில நொறுக்குத்தீனிகளையும் சில மெதுபான வகைகளையும் வாங்கிக்கொண்டு சென்றோம். அனைவரும் குறித்த நேரத்தில் மெக்ரிட்சி நீர்த்தேக்கப் பகுதியில் சந்தித்து எங்களது மலைக்காட்டு உலாவைத் தொடங்கினோம்.

மக்களே, மொத்த 11.5 கி.மீ. தூர மலைகாட்டு பயணம் இது... சுற்றிலும் உயர்ந்து வளர்ந்த மரங்களின் அடர்த்தியான காடுகள். அதன் ஊடே வளைந்து நெளிந்த பாதை. நடந்து போறதுக்கே அவ்வளவு அருமையாக இருந்தது. நிறைய ஏற்ற இறக்கங்கள்... அந்த மலை பெண்டுகள்ள எங்க பெண்டு கழன்டுருச்சுப்பா... வெளில சிறிதளவு வெயில் கொடுமை இருந்தாலும் காட்டுக்குள்ள அது சுறுசுறுப்பா எங்களை மாதிரி வந்து சேரல. வழியில ஆங்கங்கே அமர்ந்து கொண்டுசென்ற மெது பானங்கங்களையும், நொறுக்குத்தீனிகளையும் வயித்துக்குள்ள அமுக்கிகிட்டு இன்னும் சுறுசுறுப்பா நடந்தோம்.

டொன்லீயை கட்டளைத்தளபதியாக செயல்படுமாறு எங்கள் தலைமை பணித்தது. ஆனால் அவர் எங்களை பின் புறமிருந்து இயக்கியது கடைசி மூன்று கி.மீ வரை மர்மமாகவே இருந்தது. :-) இவ்வளவு அடர்ந்த காட்டுப்பகுதியில் ஏகப்பட்ட படிகளை மரத்தாலும் இரும்பாலும் மிகச்சிறப்பாக அமைத்திருந்தார்கள். பல இடங்களில் குறைந்தபட்சம் 50 படிகள் ஏறி இறங்கவேண்டியிருந்தது. இவ்வனப்பகுதியில் கூட பிளாஸ்டிக் பைகள் மற்றும் இதர குப்பைகளை காண முடியவில்லை. சில இடங்களில் மிக செங்குத்தாக ஏறும்படியாகவும், இறங்கும்படியாகவும் அந்த பாதைகள் அமைந்துள்ளன. சரி பத்தி தூரம் சென்றவுடன் கிட்டத்தட்ட ஒரு 500 மீட்டர் அளவுக்கு தொங்குபாலம் அமைத்திருந்தார்கள். அதிலிருந்து கீழே பார்க்கும்போது செத்துப்போன எங்கள் அய்யா தெரிந்தார். (அப்பாடா ஒரு வழியா அவரையும் பார்த்தாச்சு).

சுற்றிலும் மலைப்பகுதி நடுவில் நீர்நிலை. மிக அருமையாக இருந்தது. நான்கு கி. மீ. முன்பாக ஒரு Golf மைதானம். நாங்கள் சத்தம்போட்டு பேசிக்கொண்டு மகிழ்ச்சியா வந்துகொண்டிருந்தோம். அங்கு விளையாடியவர்களில் இருவர் எங்களை நோக்கி உஷ்ஷ்ஷ் என்று அமைதியாக இருக்குமாறு கூறினார்கள். இது என்ன மருத்துவமனையா? என்ன விளையாட்டுயா இது? ஒரு ஆளு ஓங்கி அடிக்கிற பந்தை எங்க விழுந்துருக்குனு எல்லோரும் சேர்ந்து போயி பாக்குறாய்ங்க...:-)) குழிய ரொம்ப தூரத்துல வச்சிக்கிட்டு விளையாடுறது நல்லாவா இருக்கு? ஆனா அந்த மைதானம் மிக மிக அழகு.

இப்பொழுதுதான் எங்கள் கட்டளைதளபதியின் சூட்சுமம் புரிந்தது. ஒரு குரங்கு கூட்டம் எங்களை எதிர்கொண்டு தாக்குதலுக்கு தயாராகி இருந்தது. அட பக்கிகளா எங்ககிட்ட எல்லா நொறுக்குத்தீனியும், மெதுபானமும் தீர்ந்து போன விஷயம் உங்களுக்குத் தெரியாம போச்சே... நாங்க கடமை வீரர்களா இந்த பகுதியில குப்பை போடாம... குப்பைத்தொட்டில போடுவோம்னு கொண்டுபோறத இப்படி புடுங்க வாறீங்களே... சரியான தருணத்தில் எங்கள் தலைமை ஒரு காலி போத்தலை சாதுர்யமா எதிரி படைக்கு கொடுத்து மொத்தக் குழுவும் தப்பியது.

இதன் பிறகு வெளியில் நடந்த சந்திப்பை அண்ணன் பிரபாகரின் இந்தப் பதிவில் படிக்கலாம். மனுஷன் வயசு ரொம்ப கம்மியா தான் தெரியுது. பதிவர் நாடோடி இலக்கியனும் உடன் இருந்தார். நான் அவரை சந்திப்பது இதுவே முதல் முறை. மிக சாந்தமாக இருக்கிறார். ஆனால் பதிவுல மட்டும் பட்டைய கிளப்புகிறார்.

அடுத்த பதிவர் சந்திப்பையும், இது போன்ற உலாக்களையும் தொடர்ந்து நடத்துமாறு அனைத்துப் பதிவர்களும் தலைமையை கேட்டுகொண்டது.

Share|